Η μουσική δωματίου γεννήθηκε από την ανάγκη των ανθρώπων να επενδύουν τις κοινωνικές συναθροίσεις τους με (καλή) μουσική. Συνθέτες όπως ο Χάυντν και ο Σούμπερτ φρόντισαν ώστε να τις συνοδεύουν με μουσική αβυθομέτρητης ουσίας και ποιότητας, παρά τη φαινομενική της απλότητα. Ωστόσο, τα μεταγενέστερα ρομαντικά τρίο, όπως το Τρίο με πιάνο αρ. 2 του Μέντελσον, άρχισαν να θέτουν νέες προκλήσεις στους εκάστοτε εκτελεστές, εισάγοντας ανενδοίαστα το ζητούμενο της δεξιοτεχνικής λάμψης. Και αν μεταφερθούμε στην Αργεντινή του 20ού αιώνα, εκεί θα διαπιστώσουμε πόσο ο εγχώριος περήφανος και αισθησιακός χορός του τάνγκο διείσδυσε στη μουσική δωματίου, χάρη στο αστείρευτο ταλέντο του Άστορ Πιατσόλλα.

Συντελεστές:
Βιολί: Édua Zádory
Βιολοντσέλο: Aare Tammesalu
Πιάνο: Αλεξάνδρα Νομίδου

Πρόγραμμα:
Franz Schubert: Νυχτερινό για πιάνο, βιολί και βιολοντσέλο σε μι ύφεση μείζονα, έργο 148 (D. 897)
Felix Mendelssohn: Τρίο με πιάνο αρ. 2 σε ντο ελάσσονα, έργο 66
Joseph Haydn: Τρίο με πιάνο αρ. 43 σε ντο μείζονα, Hob. XV:27
Astor Piazzolla: Oblivion (εκδοχή για τρίο με πιάνο)- ενορχήστρωση José Bragato
Ιnvierno porteño (Χειμώνας του Μπουένος Άιρες), από το έργο Las cuatro estaciones porteñas (Οι τέσσερις εποχές του Μπουένος Άιρες) (εκδοχή για τρίο με πιάνο) – ενορχήστρωση José Bragato
Libertango (ενορχήστρωση Theo)