"Το Ασχημόπαπο", είναι η ιστορία ενός μικρού κύκνου που γεννήθηκε ανάμεσα σε πάπιες και κότες. Το παραμύθι αυτό αναφέρεται κατ’ εξοχήν στη διαφορετικότητα, αλλά και στο πως γνωρίζοντας τον εαυτό μας, μεταμορφωνόμαστε σε αυτό που αναδεικνύει την πραγματική μας ομορφιά.

Από την πρώτη μέρα η συμπεριφορά όλων προς το παπί ήταν απαίσια και γινόταν κάθε μέρα και χειρότερη. Όλοι στην αυλή το κυνηγούσαν, το περιγελούσαν και η κυρά κότα με τον κόκορα του έλεγαν πόσο αηδιαστικά άσχημο ήταν οπότε αναγκάστηκε να πετάξει μακριά. Έκλεισε τα μάτια του για να μην φοβίζει κανέναν και έτρεξε να χωθεί σε κάτι καλαμιές εκεί κοντά.
Εκεί λοιπόν στις καλαμιές ξεκινάει μια υπέροχη φιλία με ένα άστεγο παπί που έγιναν φίλοι αχώριστοι. Μια φιλία εξιδανικευμένη και ολοκάθαρη που μόνο μέσα από την Τέχνη μπορεί να παραχθεί τόσο απόλυτα.

Παράλληλα λοιπόν με την πολλές φορές απατηλή σχέση ουσίας και μορφής που θίγεται στο "Ασχημόπαπο", εμπλέκεται και μια νέα εκδοχή του Δάμωνα και του Φιντία.