Σειρά προβολών και δημοσίων συζητήσεων.

Μπορεί η σύγχρονη τέχνη να νοηματοδοτήσει μια αίσθηση οικειότητας ως προς το παρελθόν, ή το παρελθόν θα μείνει για πάντα "μια ξένη χώρα"; Μπορούν τα μνημεία να αποτελέσουν όχι μόνο σκηνικό αλλά και βάση έναρξης και τροφοδότησης διαλόγου; Η νέα αυτή σχέση συμβίωσης της σύγχρονης τέχνης με τα αρχαία μνημεία επιχειρείται να αποτυπωθεί και να ενισχυθεί μέσα από το πρόγραμμα δράσεων με γενικό τίτλο "Το παρελθόν δεν είναι ξένη χώρα" που διοργανώνει το MOMus-Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης-Συλλογές Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης και Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης στο πλαίσιο του νέου θεσμού του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού "Όλη η Ελλάδα ένας πολιτισμός". Οι δράσεις πραγματοποιούνται σε συνεργασία με την Εφορεία Αρχαιοτήτων Πόλης Θεσσαλονίκης, στις 23 & 30 Ιουλίου στο Ωδείο της Ρωμαϊκής Αγοράς και στις 10 & 17 Σεπτεμβρίου στο Επταπύργιο.

Οι δύο σημαίνοντες αρχαιολογικοί χώροι της Θεσσαλονίκης ενεργοποιούνται μέσα από προβολές βίντεο έργων σύγχρονης τέχνης από τις συλλογές και τις εκθέσεις του MOMus. 

• Γη της Αμνησίας του Στέφανου Τσιβόπουλου
Το έργο Amnesialand (Γη της Αμνησίας) παρουσιάστηκε το 2018 στην έκθεση του Κέντρου Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης "Resilient Futures" σε συνδιοργάνωση με το CAI. Το 2010, ο Στέφανος Τσιβόπουλος συμμετείχε στη Manifesta 8, την ευρωπαϊκή νομαδική μπιενάλε, με το έργο ΄Amnesialand΄, μία πρωτότυπη παραγωγή γυρισμένη στη Μούρθια της νοτιοανατολικής Ισπανίας. Στο φιλμ συνθέτει αρχειακό υλικό με πρωτότυπες κινηματογραφήσεις στην περιοχή. 
Στη δημόσια συζήτηση θα γίνουν τοποθετήσεις από τους:
Ορέστη Ανδρεαδάκη, καλλιτεχνικό διευθυντή του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης
Συραγώ Τσιάρα, αν. διευθύντρια, του MOMus-Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης
Πέμπτη 23 Ιουλίου |Ωδείο Ρωμαϊκής Αγοράς, Θεσσαλονίκη |21.00

• Kepler του Γιώργου Δρίβα
Η ταινία ‘Kepler’ γυρίστηκε στην Τιφλίδα της Γεωργίας από τον video artist και κινηματογραφιστή Γιώργο Δρίβα. Ο LR 186f είναι ένας νεοανακαλυφθείς μακρινός πλανήτης που γεννά προσδοκίες για ένα εντελώς διαφορετικό μέλλον, καθώς σύμφωνα με τους επιστήμονες έχει μέγεθος, ατμόσφαιρα και έδαφος αντίστοιχο με της Γης και δυνητικά θα μπορούσε να φιλοξενήσει ζωή. Με τα μάτια του καλλιτέχνη είναι ένας πλανήτης στον οποίο οι άνθρωποι θα μπορούσαν να μετοικήσουν όταν πλέον οι συνθήκες στη Γη θα ήταν αβίωτες ‘ o epler είναι ένα πολιτικό θρίλερ επιστημονικής φαντασίας.
Στη δημόσια συζήτηση θα γίνουν τοποθετήσεις από τους:
Γιώργο Δρίβα, εικαστικό
Νίκο Μαραντίδη, κοινωνικό λειτουργό, συστημικό θεραπευτή
Θοδωρή Μάρκογλου, ιστορικό τέχνης επιμελητή, ΜΟΜus-Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης
Πέμπτη 30 Ιουλίου |Ωδείο Ρωμαϊκής Αγοράς Θεσσαλονίκη| 21.00

• As to posterity της Μαρίνας Γιώτη
Το βίντεο είναι μια συλλογή οπτικών στοιχείων από την ερημωμένη Αθήνα του εγγύς μέλλοντος. Οι κάτοικοι της πόλης έχουν εξαφανιστεί μυστηριωδώς, αφήνοντας πίσω τους ένα tableau mourant από οπλισμένο σκυρόδεμα, μεταλλικά και πλαστικά χαλάσματα που συνυπάρχουν με το ξακουστό μάρμαρο και την τοπική χλωρίδα και πανίδα.
Στη δημόσια συζήτηση θα γίνουν τοποθετήσεις από τους:
Μαρίνα Γιώτη, εικαστικό
Πέτρο Μαρτινίδη, ομότιμο καθηγητή του Τμήματος Αρχιτεκτόνων Α.Π.Θ. συγγραφέα
Κατερίνα Σύρογλου, ιστορικό τέχνης, επιμελήτρια, ΜΟΜus-Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης
Πέμπτη 10 Σεπτεμβρίου |Επταπύργιο, Θεσσαλονίκη |21.00

• Desert Breath και Vital Space Istanbul της Δανάη Στράτου
Το 1997 η αρχιτέκτονας Αλεξάνδρα Στράτου, η συνεργάτης της, αρχιτέκτονας Στέλλα Κωνσταντινίδη και η καλλιτέχνιδα Δανάη Στράτου, αποφάσισαν να εγκαταστήσουν το "Desert Breath" στην καρδιά της ερήμου. Πρόκειται για εικαστικό έργο τέχνης που δεσπόζει στην περιοχή Ελ Γκούνα της Αιγύπτου, στη μέση της Σαχάρας. Πρόκειται για ένα κολοσσιαίο έργο επιφάνειας 100.000 μ2, που αποτελείτο από δυο αλληλένδετες λογαριθμικές σπείρες 178 κώνων. Οι κώνοι της μιας σπείρας προεξείχαν από τη γη, ενώ της δεύτερης ήταν σκαμμένοι σε αυτήν. Όσο προχωρούσε κανείς από το κέντρο στις παρυφές του έργου οι κώνοι γίνονταν πιο μεγάλοι. Στο κέντρο υπήρχε μια μικρή κυκλική λίμνη. Παρότι το έργο βρίσκεται σε κατάσταση αργής αποσύνθεσης, παραμένει ορατό μετά από 17 χρόνια, ακόμη και από το διάστημα. 
Στη δημόσια συζήτηση θα γίνουν τοποθετήσεις από τις:
Δανάη Στράτου, εικαστικό
Έλενα Καρκαζή, κλινική ψυχολόγο-οικογενειακή θεραπεύτρια-συστημική εκπαιδεύτρια και επόπτρια
Αρετή Λεοπούλου, ιστορικό τέχνης, επιμελήτρια, ΜΟΜus-Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης
Πέμπτη 17 Σεπτεμβρίου | Επταπύργιο, Θεσσαλονίκη |21.00